ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ ΤΩΝ "ULTRAS" (μέρος δεύτερο)

...Αρχικά η βία περιορίστηκε σε ένα αρκετά περιορισμένο χώρο, με την έννοια του σταδίου και το περιβάλλοντα χώρο του. Ωστόσο, τα πρώτα σοβαρά επεισόδια, δυστυχώς δεν άργησαν να έρθουν,αρχίζοντας από τον αγώνα Λάτσιο-Νάπολι.Η ίδια σκηνή επαναλαμβάνεται κατά τη διάρκεια του αγώνα 1975 Μίλαν-Γιουβέντους. Το 1977 κατά τη διάρκεια του αγώνα Αταλάντα - Τορίνο, οι ultras συγκρούστηκαν με σιδερένιες ράβδους.Παράλληλα κατά τη διάρκεια του αγώνα Inter-Μilan σημειώθηκαν αιματηρά επεισόδια με μαχαίρια μεταξύ των "Boys" από την Ίντερ και των "Brigate" της Milan.Στις 28 Οκτωβρίου 1979, κατά τη διάρκεια του ντέρμπι της Ρώμης, ένας οπαδός της Λάτσιο,ο Vincenzo Paparelli, χτυπήθηκε στο κεφάλι από φωτοβολίδα αλεξίπτωτο (εκτοξεύτηκε από οπαδό της Roma που βρισκόταν στο απέναντι πέταλλο,την Curva Sud), και πέθανε μέσα σε λίγα λεπτά.Η ίδια Κυριακή στιγματίστηκε και από άλλα σοβαρά επεισόδια.Κατά τη διάρκεια του αγώνα Ascoli-Βologna τραυματίζονται 7 άτομα,στο ντέρμπι του Μιλάνου τραυματίζονται άλλα 18 άτομα,ενώ πολλούς τραυματίες έχουμε και στο παιχνίδι Brescia - Como.

Ύστερα από την τραγωδία στο Ολυμπιακό Στάδιο σε συνδιασμό με το γενικευμένο κλίμα βίας που παρουσιάστηκε σε πολλά στάδια εκείνο το χρόνο, κλόνισε την κοινή γνώμη και έγινε ένα σημαντικό ζήτημα τόσο στον Τύπο όσο και τις αρχές.Δραστικά μέτρα ελήφθησαν: τα κοντάρια από τα πλακάτ,τα τύμπανα, ακόμη και πανό με πολεμικό σύμβολα απαγορεύτηκαν από τα γήπεδα για αρκετούς μήνες.

Η δεκαετία του '80 χαρακτηρίστηκε ως η εποχή που φούντωσε το κίνημα όχι μόνο σε αριθμό αλλά και σε δύναμη.
Ο αριθμός κάποιων συνδέσμων είναι εκατοντάδες και σε ορισμένους χιλιάδες μέλη.Δεν υπήρξε καμία ομάδα, είτε στο Βορά είτε στο Νότο της Ιταλίας,αναξαρτήτου κατηγορίας, που να μην υποστηρίχθηκε από ένα ή περισσότερα οργανωμένα group.
Αυτός ο πολλαπλασιασμός φυσικά οδήγησε στην ανάπτυξη ενός πολύπλοκου δικτύου συμμαχιών και αντιπαλότητας.Οι πιο δυνατές φιλίες αυτής της περιόδου είναι μεταξύ των Roma-Atalanta-Juventus, Lazio-Bari-Torino, Inter-Fiorentina-Sampdoria, Milan-Genoa-Bologna.
Eίναι όμως αξιοσημείωτο το γεγονός πως σήμερα οι φιλίες αυτές διαλύθηκαν και οι σχέσεις ως επί το πλείστον επιδεινώθηκαν και έχουν αντικατασταθεί από άλλες συμμαχίες,ενώ κάποιες φορές κατέληξαν άκρως εχθρικές και σε πολλές περιπτώσεις αιματοβαμμένες.

Το 1982 έμεινε στην ιστορία η νίκη της Ιταλίας κόντρα στην Ισπανία για το Mundial.Ο τελικός ήταν κατά της Γερμανίας στη Μαδρίτη, μπροστά σε ένα πλήθος 100.000 θεατών,που ως επί το πλείστον ήταν Ιταλοί.Στο στάδιο υπήρχαν δεκάδες πανό από τους Ιταλούς οπαδούς.Πανό που στην πλειοψηφία τους δεν αναφέρονταν στην Εθνική τους αλλά στους διάφορους συνδέσμους των ιταλικών ομάδων που υποστήριζαν.Μια σχεδόν μοναδική περίπτωση στην Ευρώπη, αν σκεφτεί κανείς τη χαρακτηριστική συνοχής των Άγγλων,Γερμανών ή Ολλανδών οπαδών που ακολουθούν τις εθνικές τους ομάδες. Οι λόγοι αυτού του διαχωρισμού μεταξύ των ιταλών έχουν πιθανώς τη ρίζα τους στην παλιά αντιπαλότητα μεταξύ ορισμένων από τις αρχαιότερες πόλεις της χώρας.Συνέπεια της ταυτόχρονης παρουσίας των φανατικών οπαδών όλων των ιταλικών ομάδων στις κερκίδες ήταν μεγάλες συμπλοκές που σε πολλές περιπτώσεις κατέληγαν σε αιματηρά επεισόδια.

Σε κάθε περίπτωση,οι ultras θέλησαν να δίνουν παρουσία σε όλα τα γήπεδα,σε κάθε γωνιά της Ευρώπης.Η εκδρομή έγινε η θεμελιώδες στιγμή στη ζωή των ultras, στην οποία συμμετείχαν μόνο οι πιο φανατικοί οπαδοί,οι οποίοι δεν είχαν φόβο των ενδεχομένων κινδύνων.Η εκδρομή έγινε τρόπος για την συγκέντρωση της ομάδας και της δοκιμής της συνοχής των δεσμών ανάμεσα στα μέλη της.Το να είσαι παρών σε ένα από τα "καυτά" γήπεδα ήταν τιμή που προοριζότανε για τους λίγους.Η παρουσία εκεί χωρίς πανό θεωρούνταν μια πράξη δειλίας.

Το οργανωμένο θέαμα που παρήγαγαν οι ultras περιελάμβανε όλο το πέταλο με τους χιλιάδες οπαδούς.Η αγορά των υλικών για τις χωρογραφίες ήταν εξαιρετικά δαπανηρά, αλλά και ο ανταγωνισμός για το πιο πρωτότυπο πέταλο ήταν έντονος.
Οι ultras της Σαμπντόρια δημιουργούσαν τεράστια πανό,ενώ η Curva Sud της Roma έκανε καταπληκτικές χωρεογραφίες με χαρτόνια.
Οι "ultras Granata" της Τορίνο κάλυπταν το πέταλο Maratona του γήπεδο τους με κόκκινες και λευκές λωρίδες υφάσματος,ενώ οι ultras της Νάπολης ήταν γνωστοί για την εκσφενδόνηση χιλιάδων ρολών χαρτιού υγείας μέσα στο γήπεδο.

Μαζί με τον πλούσιο χρωματισμό στις εξέδρες σημειώθηκαν και βίαιες καταστάσεις στα γήπεδα.Η χρήση των μαχαιριών εξαπλώθηκε, ιδιαίτερα στο Μιλάνο και τη Ρώμη, ενώ οι ultras της Αταλάντας έγιναν γνωστοί για τα επεισόδια που δημιουργούσαν αρκούμενοι στις μάχες σώμα με σώμα.

Τον Φεβρουάριο του '84,ο αγώνας για το Coppa Italia μεταξύ της Triestina και της Ουντινέζε έληξε με σοβαρές συγκρούσεις με την αστυνομία. Ένας νεαρός οπαδός της Triestina,o Stefan Furlan, "νικήθηκε" σε κώμα από το κλομπ της αστυνομίας και πέθανε την επομένη ημέρα.Οκτώ μήνες αργότερα, στο τέλος του αγώνα μεταξύ Μilan και cremonese,ο Μarco Fonghessi μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου.Ο δολοφόνος, Giovanni Centrone, ήταν ιδιαίτερα μικρός στην ηλικία.

Από την άλλη πλευρά,στις αρχές της δεκαετίας του '80 η σχέση μεταξύ των Ultras και της πολιτικής άρχισε να αποδυναμώνει. Η πολιτική αντίδραση που διεισδύει στις νεότερες γεννιές άρχισε να παρουσιάζεται ακόμα και στα γήπεδα.Φιλίες μεταξύ υποστηρικτών με αντίθετα πολιτικά πιστεύω (π.χ.Φιορεντίνα-Βερόνα) ήταν επιπλέον απόδειξη πώς οι συμμαχίες μεταξύ των ultras ήταν μέχρι τότε απολύτως ανεξάρτητες από οποιαδήποτε πολιτικούς παράγοντες.

Την περίοδο αυτή κάνει την εμφάνισή της μια σταθερή αύξηση της χρήσης των ναρκωτικών στα πέταλα.Ενώ οι ηρωινομανείς,είναι τη δεκαετία του εβδομήντα η πλειοψηφία των εξαρτημένων στα γήπεδα, χάρη στην όλο και πιο σοβαρή σωματική έρευνα, ο αριθμός τους φθίνει και τη θέση της παίρνει το κάπνισμα χασίς και μαριχουάνας με αυξητικούς ρυθμούς. Ακόμη και ο συμβολισμός των ultras υπέστη ριζικό μετασχηματισμό καθώς εικόνες μαριχουάνας κάνουν την εμφάνισή τους στα πανό.

Όταν η Nuclei Sconvolti σχηματίστηκε στη Cosenza, το όνομά τους (κυριολεκτικά ανατρεπτικοί πυρήνες) ήταν μια άμεση επιτυχία και πολλές ομάδες,την υιοθέτησαν.

Έτσι, από το μέσον της «δεκαετία του ογδόντα το κίνημα των ultras ήταν πραγματικά στην κορυφή του. Οι σύνδεσμοι είχαν όλοι ένα πλήθος οπαδών (για παράδειγμα,οι Fossa dei Leoni το 1987-88 είχαν πάνω από 15.000 μέλη), με μια σαφώς καθορισμένη ιεραρχική δομή.Ορισμένες ομάδες, όπως οι "Commando Ultra Curva Β" είχαν ακόμη και μια ιδιαίτερα εξελιγμένα διοικητική δομή.

Τη δεκαετία του '90 ο κόσμος των ultras συντρίστηκε από τις βαθιές αλλαγές και άρχισε να αναπτύσσει μια κρίση ταυτότητας. Πολλές από τις θεμελιώδεις αξίες που στηρίχτηκε η φιλοσοφία των ultras, είχαν βασιστεί στο παρελθόν άρχισαν να γίνονται αισθητές με ένα διαφορετικό τρόπο,ιδαίτερα από την νέα γενιά, ίσως επειδή το να είσαι ultra είχε γίνει και αυτό μια μόδα.Αλλά υπήρχε μια άλλη πλευρά του νομίσματος,αυτή ενός κινήματος,που ενώ ήταν ανίκανο να επιτύχει πλήρη ενότητα,αποτέλεσμα ορισμένων απαραβίαστων μισών, συνειδητοποίησε την ανάγκη γιαα αντιδραση ώστε να επιβιώσει.Μετά από τριάντα χρόνια ιστορίας,οι ultras είχουν καταστεί αναπόσπαστο μέρος του ποδοσφαίρου,φυσικά αναντικατάστατο και με τέτοια επιρροή ώστε να αποτελεί καθοριστικό παράγοντα, ακόμη και στο πλαίσιο της στρατηγικής των ομάδων.Από το δεύτερο μισο της δεκαετίας του'90 μοιραία αμαυρώθηκε από τη δολοφονία του οπαδού Γένοβας Vincenzo Spagnolo τον Ιανουάριο του 1995.Αυτό το καταστροφικό επεισόδιο απείλησε την ίδια την ύπαρξη του κινήματος των Ultras,που ακόμα βρίσκεται σε κρίση, εξαιτίας της αλλαγής γενιάς αλλά και της αντιμετώπησης των οπαδών από τις δοιηκήσεις των ομάδων καιτους πολιτικούς σαν άγρια σκυλιά,αλήτες ή ακόμη και εγληματίες.Σε αυτό προστέθηκε και η κρίση ταυτότητας που επιδεινώθηκε από τη διάλυση ορισμένων ομάδων ultras που μέχρι τότε ήταν ένα σημείο αναφοράς για πολλούς οπαδούς, αφήνοντάς τους με μια αίσθηση απώλειας και αποπροσανατολισμού.

Από το συλλαλητήριο των ultras στη Γένοβα ματά το θάνατο του Vicenzo, ήρθε η ακόλουθη δήλωση εμπνευσμένη από το ultras της Bergamo: "Basta lame,Basta infami" - "Σταματήστε τα μαχαίρια,σταματήστε την αθλιότητα".