Αρκαδικός-Ηρακλής 18/4/10

Tigers Youngs !!!

ΟΙ ΟΠΑΔΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΖΩΑ

Ο οπαδός στην Ελλάδα είναι ένας όρος με πολλές αποχρώσεις : εξαρτάται από τον τρόπο

που ρίχνει πάνω του το φώς αυτός που ασχολείται μαζί του. Ο οπαδός για το νόμο και την

πολιτεία είναι η βασική αιτία των προβλημάτων της βίας που υπάρχουν σήμερα. Η λέξη

αυτή αποτελεί για τους εξυγιαντές μια απειλή, ένα κουτί με πυρομαχικά, μια νάρκη που

προσπαθούν να εντοπίσουν και να επισημάνουν πριν πατήσουν πάνω τους τα νέα παιδιά

που πηγαίνουν στο γήπεδο :«Θέλουμε φιλάθλους, όχι οπαδούς» είναι η τυπική καραμέλα

που σπρώχνουν με τον καθωσπρεπισμό τους στην κοινή γνώμη. Ταυτόχρονα με τον

διαχωρισμό αυτό κλείνουν και την έννοια του οπαδού στα όρια των συνδέσμων. Έτσι με

τον τρόπο αυτό εντοπίζεται ο στόχος των τελευταίων χρόνων που είναι ξεκάθαρα η
διάλυση των συνδέσμων.

Ο οπαδός για τις ποδοσφαιρικές ανώνυμες εταιρίες είναι θεωρητικά ο πιστός πελάτης
που ακολουθεί τη φωνή της καρδιάς του και αποδέχεται συνεχώς νέες οικονομικές θυσίες
που προσφέρει σταδιακά η νέα ποδοσφαιρική εποχή που έστω και επιδερμικά ζούμε και
στην Ελλάδα. Έτσι ο οπαδός θα αγοράσει την φανέλα της νέας αγωνιστικής περιόδου αφού

φυσικά θα έχει ανανεώσει το εισιτήριο διαρκείας, θα διαβάσει το επίσημο περιοδικό της

ομάδας του, θα ντύσει τα παιδιά του με τα ρούχα της μπουτίκ, θα στολίσει το αυτοκίνητό

του και τον προσωπικό του χώρο με τα φετίχ της αγαπημένης του ομάδας.

Η εξελιγμένη σχέση οπαδού – ποδοσφαιρικής ανώνυμης εταιρίας έχει να κάνει με τους

τρόπους που ψάχνει η εταιρία να διαφυλάξει τα συμφέροντά της, να αποφύγει τιμωρίες και

επεισόδια που θα επιφέρουν οικονομικές ζημιές, να ελέγχει γενικά την κοινή γνώμη των

οπαδών ή των ακραίων φιλάθλων αν προτιμάτε, ώστε να μην υπάρχουν συγκρούσεις με

διοικητικές αποφάσεις ή προβλήματα των αθλητών και των προπονητών με τον κόσμο.

Έτσι, όταν βρίσκονται οι κατάλληλοι τρόποι να δεσμεύονται οι ισχυροί σύνδεσμοι των

ομάδων και να λειτουργούν σύμφωνα με το γράμμα των διοικούντων, δεν υπάρχει όπως

είναι φυσικό αντίσταση και αντιλογία. Γενικά οι εταιρίες καλλιεργούν από τον οπαδό το

κομμάτι, αυτό που οδηγεί στην κατανάλωση προϊόντων και συστηματικά νεκρώνουν την

αποστασιοποίηση και τη διαφοροποίηση που πιθανά επιλέγουν ανάλογα με τις συνθήκες οι

οργανωμένοι.

Στην πίστα του σημερινού μεταμοντέρνου ποδοσφαίρου που έξω διαμορφώνεται ξεκάθαρα

και εδώ πέφτει ακόμα μόνο η αδύναμη σκιά του, τα πράγματα είναι κάτι περισσότερο από

προβλέψιμα. Η ένταση, η έξαψη, το πάθος, η αντρίκεια αντιπαλότητα δεν αναγνωρίζονται

από τα μηχανήματα ανίχνευσης που λειτουργούν στις θύρες των σύγχρονων γηπέδων. Μια

ολόκληρη κουλτούρα που καλλιεργήθηκε στις τάξεις των οπαδών των ομάδων που ζουν και

αντιλαμβάνονται τη σχέση τους με την ομάδα σαν μία σχέση ζωής, επικρίνεται και έμμεσα

καταδικάζεται. Είναι επικίνδυνη για την μαζικοποίηση του ποδοσφαίρου στον πλανήτη, είναι

αδιάφορη γι’ αυτούς που μετρούν τις σημασίες και τις προτεραιότητες μονάχα με αριθμούς

και πίσω από αυτούς δεν διακρίνουν τίποτα. Στην Ελλάδα το «πείραμα», είναι πολύ

ανορθόδοξο και μπερδεμένο γιατί όπως σε όλα τα ζητήματα τρέχουμε λαχανιασμένοι από

πίσω να προλάβουμε τις εξελίξεις. Έτσι συνήθως κάνουμε πράγματα μόνο για να έχουμε το

ελαφρυντικό ότι κάτι κάναμε κι έρχονται μετά τα αποτελέσματα που όλοι ξέρουμε. Εδώ

συναντάμε λοιπόν ξανά την άποψη της πολιτείας για τον οπαδό που στην πραγματικότητα

όπως απροκάλυπτα επαναλαμβάνεται απροκάλυπτα κάθε φορά που έχουμε νέα επεισόδια,

είναι στην ουσία η άποψη της πολιτείας για τον «συνδεσμίτη».

Είναι βέβαια αλήθεια πώς το οπαδικό κίνημα για τα περισσότερα από τα 20 τελευταία

χρόνια, εκδηλώθηκε και εκφράστηκε συστηματικά μέσω των συνδέσμων. Είναι λοιπόν κάτι

παραπάνω από βέβαιο πώς η πολιτεία θα χτυπήσει τους συνδέσμους. Όπως όλοι μας

βλέπουμε στον παγκόσμιο χάρτη, αυτό το πρότυπο του αποστειρωμένου light υποστηρικτή

με «ελάχιστα λιπαρά» που ευδοκιμεί στις νέες διαστημικές γυαλισμένες αρένες του

ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου, επιχειρείται να κλωνοποιηθεί και στην Ελλάδα : ελεγχόμενο

πάθος, μετριοπάθεια συναισθημάτων, κατευθυνόμενος πολιτισμός, ισοπέδωση της

ποδοσφαιρικής παράδοσης, αντιπαλότητα με χαμηλά επιτόκια….
Πρέπει τώρα να καταλάβουμε εμείς οι ίδιοι τι σημαίνει οπαδός πέρα από τους συνδέσμους, 
συγκεκριμένες εξέδρες και αποχρώσεις. ΟΠΑΔΟΣ ΕΙΝΑΙ η διαφοροποίηση, η αντίσταση
στο σιδέρωμα του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, οπαδός είναι το λάβαρο της ιστορίας, το χρώμα,
το σύνθημα, η φωνή το ταξίδι, τα μακρύ φίδι από τα φώτα των λεωφορείων μέσα στο σκοτάδι
που ενώνει τόσες συνειδήσεις σε μια μοναδική σχέση. Ο οπαδός έχει δυνάμεις ανυπολόγιστες,
έχει και αδυναμίες γιατί θα ζήσει με τα πάθη του.

Ο οπαδός θα τρέξει πάνω στο παράλογο, θα πληρώσει και θα αγαπήσει και το άσχημο και

άχρηστο αν χρειαστεί, ο οπαδός θα τραβήξει το δικό του μοναδικό δρόμο πέρα από μόδες

και εφήμερα ρεύματα. Ο οπαδός θα δημιουργήσει μόνος του τα σύμβολά του, τα εμβλήματα

του, τα σλόγκαν και τα συνθήματά του όπως συναρμολογούνται μέσα στα κύματα της

τρέλας του, χωρίς τις πεθαμένες εμπνεύσεις των επαγγελματιών σχεδιαστών των
ποδοσφαιρικών εταιριών. Ο οπαδός θα επιλέξει να αγαπήσει τους δικούς του ήρωες πέρα
από τα πρωτοκλασάτα ονόματα, τις «φίρμες», που πουλάνε τις περισσότερες φανέλες στη
μπουτίκ, θα αγαπήσει τον άτεχνο παλικαρά αμυντικό που παίζει όμως με ψυχή και θυμίζει
άλλες εποχές, τον βετεράνο ντόπιο μέτριο ποδοσφαιριστή που έμεινε για πάντα στην
ομάδα ακόμη κι’ όταν όλοι εγκατέλειπαν το πλοίο κι’ όταν αγωνίζεται φορά από κάτω το
μπλουζάκι του συνδέσμου, θα αγαπήσει ακόμα και τον φροντιστή της ομάδας που δούλευε
για χρόνια χωρίς να πληρώνεται κι’ έπλενε τις εμφανίσεις της ομάδας στο σπίτι όταν δεν
υπήρχε ζεστό νερό στα αποδυτήρια. Ο οπαδός θα αποκαταστήσει τις ισορροπίες και τη
δικαιοσύνη στην ιστορία με τη δική του οπτική γωνία, ο οπαδός θα φέρει τη φωτογραφία,
τη μουσική, την ποίηση μέσα στο γήπεδο και όχι μόνο. Πριν τους αφήσουμε να
πυροβολήσουν το πραγματικό ποδόσφαιρο στο κεφάλι ας καταλάβουμε επιτέλους ποιοι
είμαστε. Είμαστε μεταξύ μας αντίπαλοι, όμως είμαστε και το ίδιο πράγμα. ΕΙΜΑΣΤΕ
ΟΠΑΔΟΙ!

Με ήττα έκλεισε την χρονιά

Ο Αστέρα Τρίπολης ηττήθηκε με 2-0 στο τελευταίο ματς της κανονικής περιόδου της Σούπερ Λιγκ και έκλεισε έτσι την χρονιά τερματίζοντας στην 12η θέση του πρωταθλήματος με 36 βαθμούς σε ένα αγώνα που "σημαδεύτηκε" από επεισόδια στις εξέδρες του "Σπύρος Λούης".
Aγωνιστικά ο Βαγγέλης Βλάχος, επέλεξε το 4-3-3 για τον Αστέρα. Το ματς άρχισε με τους κιτρινόμαυρους να δείχνουν ορεξάτοι, κυρίως με τους Λεονάρντο και Τζιμπούρ. Οι δυο τους ήταν αρκετά κινητικοί και έτσι παρέσυραν και τους Μαντούκα και Νέμεθ, με αποτέλεσμα η ΑΕΚ στο πρώτο 20λεπτο να πιέζει τον Αστέρα, να δημιουργεί ορισμένες πολύ καλές ευκαιρίες αλλά τελικά να τις χάνει.

Οι παίχτες του Αστέρα κατάφεραν να βελτιώσουν την απόδοση τους μετά το 20λεπτο, ισορροπώντας κάπως την κατάσταση και υπενθυμίζοντας στην Ένωση ότι κινδυνεύει να το πληρώσει, αν χαλαρώσει. Με τους Ουριμπάρι και Τσέζαρεκ η ομάδα της Τρίπολης δημιουργούσε κάποια προβλήματα και γενικά το ματς από ένα σημείο κι έπειτα ήταν ανοιχτό. Ο ρυθμός της ΑΕΚ είχε πέσει, των φιλοξενούμενων ήταν καλύτερος από ό,τι στο ξεκίνημα της αναμέτρησης, αλλά ήταν αρκετά και τα λάθη εκατέρωθεν.
Στην ανάπαυλα οι δύο προπονητές προτίμησαν να μην κάνουν κάποια αλλαγή, αλλά αυτό που άλλαξε ήταν το σκορ. Στο 48ο λεπτό ο Λεονάρντο άφησε για τον Νέμεθ, που έσπασε ωραία για τον Τζιμπούρ, που από κοντά έκανε το 1-0. Η εξέλιξη αυτή βοήθησε και ψυχολογικά την ΑΕΚ, που συνέχισε να πιέζει με στόχο το δεύτερο γκολ, που ουσιαστικά θα έβαζε τέλος στο ματς. Καθαρή ευκαιρία, όμως, δεν δημιουργήθηκε, ενώ ο Βλάχος με τη συμπλήρωση μιας ώρας παιχνιδιού άρχισε τις αλλαγές για την ομάδα του, με τους Λούκας και Νταμόντε να παίρνουν τις θέσεις των Ουντότζι και Ρίος, αντίστοιχα, μέσα σε λίγα λεπτά.
Στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων, ο Νέμεθ έβγαλε κάθετη πάσα στον Καφέ που απέναντι στον Ντεγκρά, πλάσαρε εύστοχα διαμορφώνοντας το τελικό αποτέλεσμα (2-0).

Υ.Γ. ΑΠΟΛ εκεί,εκεί στη ΄Β εθνική

Νίκη παραμονής

Φρούριο παραμονής η Τριπολιτσά ! Η παράδοση που θέλει τον Άρη να μην κερδίζει στην Τρίπολη συνεχίστηκε. Ο Αστέρας επιβλήθηκε των «κίτρινων» με 2-1 (5΄ Έντερ, 15΄ Μπαρτολίνι - 84΄ Κόκε) αιφνιδιάζοντας από πολύ νωρίς. Με τη νίκη αυτή εξασφαλίστηκε και μαθηματικά η παραμονή στην κατηγορία ενώ ο Άρης στρέφει πλέον το ενδιαφέρον του στα πλέι οφ και την καλύτερη δυνατή προετοιμασία για τον τελικό του κυπέλλου.

Η νίκη της Αρκαδικής ομάδας ήταν υπόθεση ενός τετάρτου. Από τη στιγμή που ο Έντερ, με ωραία ατομική προσπάθεια, άνοιξε το σκορ στο 5’, και ο Μπαρτολίνι, από κοντά στο 15’, έκανε το 2-0, έγινε αντιληπτό πως το σύνολο του Βαγγέλη Βλάχου πολύ δύσκολα θα κινδυνεύσει να χάσει τους πολύτιμους τρεις βαθμούς. Οι "κυανοκίτρινοι" είχαν ήδη κάνει το καθήκον τους και έμενε απλώς να προστατεύσουν το προβάδισμά τους.

Στον Άρη,το μυαλό  έτρεχε ήδη στον τελικό του κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό. Δίχως διάθεση για πολύ τρέξιμο, οι καλές ενέργειες των παικτών του Κούπερ ήταν λιγοστές, με αποτέλεσμα ο Αστέρας να διατηρεί τα ηνία στο ματς χωρίς να αισθάνεται πίεση.

Με τις αλλαγές του ο προπονητής του Άρη προσπάθησε να δώσει... πνοή στην ενδεκάδα του, ωστόσο μέχρι το 84’, όταν και ο Κόκε μείωσε σε 2-1, το παιχνίδι κυλούσε σε... χαλαρούς ρυθμούς. Οι φιλοξενούμενοι μπορεί να είχαν ανεβάσει την απόδοσή τους, ωστόσο οι παίχτες του Αστέρα βρήκαν τον τρόπο να κρατάνε μακριά τους κινδύνους και να ροκανίζουν το χρόνο. Μετά το γκολ του Ισπανού φορ, η... θερμοκρασία ανέβηκε, αλλά οι μπάλες που εμφανίζονταν ξαφνικά στον αγωνιστικό χώρο έδωσαν πρόωρο τέλος στην αγωνία.

ΑΣΤΕΡΑΣ ΤΡΙΠΟΛΗΣ-ΑΕΚ 22/2/09

video από τον περυσινό αγώνα με την ΑΕΚ
άμα σας ενοχλέι ο ήχος κλείστε τον ή χαμηλώστε τον κάτω δεξιά.